column mariane januari Ik heb veel aangeleerde trucjes. Dat is fijn en soms ook weer niet. Ik word vaak overschat, ik overschat mezelf ook vaak. Naar een concert gaan is niet vanzelfsprekend voor mij. Het is altijd een aanslag op mijn batterij en mijn brein. Ik heb het er soms voor over en dan laat ik het over me heen komen. Elke week zou ik het alleen niet kunnen. Dat geldt ook voor nog grotere events, pretparken of musicals. Zelfs naar een film gaan is een hele uitdaging.   Als het concert klaar is, ben ik blij dat we achterin zaten. Ik ben de eerste die buiten is. Geen rij, geen mensen, frisse lucht en ruimte om me heen. Ik slaak een zucht en ben blij dat ik weer buiten sta. Al was het concert prachtig, en al had ik dit er voor over, toch heel blij dat het nu afgelopen is. Er gaat niks boven rust na een overload van prikkels. Als vanzelf kijk ik nu ook naar boven, het is donker en talloze sterren staan aan de hemel. Wat jammer dat mensen zo weinig naar boven kijken, bedenk ik me, als ik op mijn fiets stap.