vervolg column marianne sociaal
De wandeling duurt maar een half uur, na 10 minuten mezelf zeer sociaal wenselijk te hebben opgesteld voor mijn doen, is dat wel een beetje klaar. Niemand bemoeit zich eigenlijk met mij, zijn vooral druk met elkaar en zichzelf. Dus wandel ik het laatste kwartier in mijn eentje tussen de groep. Het voelt wat gek, alsof ik er niet bij hoor. Toch vind ik het ook wel prima, ik kan natuurlijk ontzettend mijn best gaan doen om leuk gevonden te worden. Aan de andere kant, kunnen al die collega’s ook hun best doen om mij leuk te vinden.
 
Om tot die gedachte te komen, dat heeft veel voeten in de aarde. Van nature ben ik onzeker en wil ik graag dat de ander mij leuk vind. Heb geleerd dat, dat niet hoeft. Soms gaat dat goed, soms wil ik extra mijn best doen. Sociaal doen, dat kost mij gewoon veel energie. Ik kies er hier soms bewust voor om het niet te doen, dan vind ik het de moeite niet waard. Anderzijds kies ik er soms ook bewust voor om het wel te doen, als het me wat oplevert. Zo’n wandeling is leuk, maar levert mij niet genoeg op. Een dagje weg met een vriendin is ook leuk, levert als het goed is een mooie herinnering op om aan terug te denken. Dat kost dan ontzettend veel van mijn batterij, maar daar kies ik dan voor, bewust.
 
Sociaal zijn en doen is dus voor mij echt een keuze. De keus is levert het me iets op ja of nee. Vanuit daar borduur ik verder. Voorheen was ik vooral áltijd sociaal, omdat ik dacht dat het zo hoorde. Nu kan ik net wat langer met mijn batterij doen.
 
Website
  |   Contact  |   Aanmelden
 
Mede mogelijk gemaakt door Spotler.
Spotler