vervolg column marianne december 2022 prikkels Soms is dat laatste wel het geval. Vooral als ik al moe ben, komt alles nog meer naar me toe, alsof ik een magneet ben. Een zoemende lamp, een telefoon die afgaat, een brandblusser die scheef hangt, muziek elders wat door dreunt, het leidt allemaal af. Op een gegeven moment wordt het ook irritant. Een klingelend lepeltje in een glas, toets toon geluiden (waarom gebruiken mensen dit?), piepend geluid van een schuivende stoel, ja zelfs een zwaar accent wordt dan irritant. Ik krijg het dan ook warm en meestal ga ik dan maar iets tekenen. Hersentraining noem ik het gekscherend ook wel.   Tijdens een cursus of training is dit extra vermoeiend. Ik wil dan ook heel graag opletten en nuttige informatie in me opnemen. Vaak is er ook nog een interactief gedeelte, daar krijg ik ook de kriebels van. In groepjes werken, nog erger. Soms een ineens een plot twist, hou ik ook niet van. Gelukkig is dat vaak niet eens aan me te zien en kan ik voor het oog goed meekomen tijdens cursus of lezingen. Ik observeer veel, dus als ik een opdracht even niet gehoord heb door al de prikkels om me heen, kijk ik gewoon even wat de anderen doen.   Als het afgelopen is, overvalt me de moeheid. Dat word morgen weer bijkomen, zeg ik tegen mezelf. Ik loop het lokaal uit en kan het niet laten om het schilderijtje wat ik al de hele tijd scheef zag hangen, een klein tikje te geven. Zo, die hangt weer recht.