| Vervolg Column Marianne Hoe gaat het |
|
Als trucje heb ik me aangeleerd om standaard te antwoorden dat het goed gaat. Om vervolgens ook de vraag terug te stellen. Dat staat namelijk heel beleefd en netjes. De antwoorden die ik daarna krijg, dat is ook heel uiteenlopend. Van goed tot ‘ach zo z’n gangetje hè’. Ik heb wel eens gevraagd aan iemand: welke gang bedoel je? Iets te letterlijk nemen, ik ben er een ster in.
Met mij gaat het dus eigenlijk altijd goed, het is nog weinig voorgekomen dat iemand écht wil weten hoe het met mij gesteld is. Dat is ook prima, ik ben er niet goed in om midden op straat mijn strubbelingen te gaan uitstorten aan iemand. Aan de andere kant, ik wil vaak wél echt weten hoe het met de ander gaat. Ik leef graag mee met iemand, in goede en minder goede dagen. En als het dan minder goed gaat, stuur ik soms nog een kaartje ook. Gewoon omdat het kan, een hart onder de riem. Verrassend is dan wel, dat mensen het niet verwachten. Oprechte interesse, in plaats van, aangeleerde beleefdheid. Het is een goede gewoonte uiteraard, beleefd vragen hoe het gaat. Net als beleefd iedereen groeten op straat tijdens een wandeling. Maar soms, is oprecht vragen hoe het gaat, toch ook heel waardevol. |
|
|
|
|
|
