Haar begrip voor Suus’ gedrag zakte langzaam naar de achtergrond…. Autisme of niet - het moest nu maar eens klaar zijn! In Marijkes hoofd werd het chaos: Heel haar idee over de vakantie viel in duigen!
Van samen wandelen kwam niets meer!
Op vragen wat er aan de hand was, waarom ze zo deed, wanneer ze nu eens eíndelijk die tent uit kwam, kwam simpelweg geen antwoord. Voor haar zelf werd het nu heel onduidelijk hoe het verder moest. Ze voelde de onrust meer en meer toenemen en sliep er slecht van.
Suus zei niets meer en sloot zich volledig af. Contact was niet meer mogelijk.
Zo kon het niet langer

Marijke realiseerde zich op een gegeven moment dat alsmaar door blijven vragen en boos worden écht geen zin meer hadden. Ze meldde dat ze zelf ging wandelen en vertrok. Even tot zichzelf komen. Ze had ’t hard nodig! Toen ze terug kwam, kwam Suus uit zichzelf bij haar zitten. Ze wilde heel graag naar huis, ze was helemaal óp. Ook al waren ze er pas 3 dagen. Toen Marijke haar vroeg waarom, gaf ze aan dat alles teveel was:
De hele dag geluiden op de camping - nooit was het stil!
Mensen die praten
Kinderen die spelen, roepen, huilen
De wind in de bomen
De regen op de tent
Gekletter van pannen, bestek en andere geluiden die ze niet kon plaatsen

2. De slechte nachten hakten er flink in qua energie
3. De temperatuur in de tent was niet prettig: ’s nachts te koud, overdag te heet.
4. Ze had nog teveel onduidelijkheden: Kamperen en wandelen zouden ze gaan doen. Maar wat dat dan precies voor de dagplanning betekende, dat had ze niet helder. Er waren nog teveel verrassingen.

Overprikkeld en nu?

Al met al was ze flink overprikkeld van het kamperen. Eerdere jaren hadden ze een huisje gehad waar ieder gezinslid een eigen plekje had om zich terug te kunnen trekken om bij te komen na overprikkeling. De wijze les die ze er nu samen uit haalden was dat één zo’n aanpassing een belangrijk verschil maakte in het laten slagen van een vakantie.
Suus wilde nog maar 1 ding: naar huis. Helder. Marijke zette Suus af op het station, zodat ze met de trein terug kon. Nu Suus haar hart gelucht had en zich serieus genomen voelde, had ze wel weer de ruimte om zelf te reizen. Ze wist waar ze heen ging: naar haar eigen kamer met haar eigen bed. Uitrusten van deze kampeer-actie!

Marijke nam haar dagjes op de camping alsnog voor vakantie: met haar eigen ritme, op haar eigen tempo – even geen rekening hoeven houden met anderen. Lekker bijtanken. Ook niet onbelangrijk! Ze had zelf meer last van de onduidelijkheden en het steeds moeten schakelen doordat de plannen anders liepen en ze Suus' gedrag niet kon plaatsen dan van de geluidsprikkels om haar heen.

Daarin uit haar autisme zich weer heel anders dan bij haar dochter. Blijft een belangrijke om daar oog voor te houden!
======================================
De 'Dagelijkse Dingetjes bij autisme' gaan over alledaagse belevenissen van het auti-gezin van Peter, Marijke, Suus, Sebastiaan en Catelijne. De namen zijn nep, de situaties zijn echt. Hetzij vanuit ons eigen gezin, hetzij op basis van wat ik van klanten hoor (en met toestemming mag gebruiken).

Wil je meer weten over wat er achter het verhaal speelt, wat dit met autisme te maken heeft en hoe je er mee om kunt gaan? 

Meld je dan aan voor de mail of lees verder in mijn blog.
In de mail geef ik altijd extra uitleg en achtergrondinformatie over hetgeen ik schrijf in de 'Dagelijkse Dingetjes', zodat je kunt ontdekken wat er achter bepaald gedrag zit, in hoeverre je het herkent voor jezelf of in je auti-gezin en wat je ermee kunt.

Hiermee hoop ik bij te kunnen dragen aan meer acceptatie en rust in auti-gezinnen.