Vervolg column Marianne De ene dag zit ik de hele dag achter de computer facturen te verwerken, de andere dag zit ik op een trekker. Ja, zo'n grote trekker, die op het land rijd inderdaad. Ik heb inmiddels in alle bedrijfsauto's een keer gereden, die angst is wel over nu. Want, ik dacht in het begin, die auto's zijn zo groot, dat kan ik toch helemaal niet? Wat als er iets vervelends gebeurd? Tot ik onverwachts ergens onderdelen moest ophalen, met een flinke bedrijfsbus. Dan kan ik daar niet meer over nadenken, dan word angst omgezet in adrenaline en ga ik gewoon. Achteraf ben ik dan best trots op mezelf.   Het is een echte mannenwereld, die geen angst kennen, zo lijkt. Mijn voorzichtigheid maakt ze soms weer wat bewuster van het verkeer en wereld om hun heen. Ik sta mijn mannetje wel, ik groei elke dag in mijn functie. Ik krijg ruimte om dingen te doen, initiatief te tonen en dat vinden ze fijn. Mijn accuraatheid en perfectionisme gebruik ik in mijn administratief werk. Mijn angsten worden minder en mijn zelfverzekerdheid groeit, door dingen te doen die ik spannend vind. Mijn zorgzaamheid uit ik door eens iets lekkers te bakken, voor bij de koffie. En als mijn werk op is, zoek ik andere werkzaamheden op, die ruimte is er ook. Natuurlijk doe ik wel eens dingen fout, of kan ik ze beter anders doen. Dat is dan een leerpunt, dat hoort er ook bij.   Ik word ook gewaardeerd en er is elke dag wel iets te beleven. Er is veel plezier en lol. Ingrediënten die maken dat ik met trots tegen iedereen vertel wat mijn werk is, als men daar naar vraagt. Dat wilde ik ook graag, trots zijn op mijn werk. En dat ben ik, trots en tevreden, maar vooral ook blij en dankbaar dat ik gewacht heb tot deze vacature voorbij kwam. Eentje waarvan ik direct een goed gevoel had. Dus als je de tijd en ruimte hebt, kies dan voor een baan die écht bij je past. Het is het waard!